Απλά ζήσε αυτό που δίνεται την στιγμή.
Η στιγμή φέρνει την ευτυχία στην πόρτα σου. Εσύ απλά την ανοίγεις και την καλωσορίζεις μέχρι …την επόμενη στιγμή. Τόσο απλά.
Κάθε μια σκέψη ακολουθείται από μια δεύτερη πιο περίπλοκη και μια τρίτη που έχει διακλαδώσεις και συνδυασμούς που σε πηγαίνουν μπρος πίσω χωρίς τελειωμό.
Χωρίς ανάσα, για να καταλάβεις και να δεις την στιγμή που σου χαμογελάει και σου κρατάει ανοιχτή την πόρτα των χρωμάτων από εκεί που ήρθες και εκεί που καταλήγεις.
Και εσύ αναρωτιέσαι πως πέρασε ο χρόνος, πως φεύγουν οι μέρες, οι ώρες και πως βρέθηκες να βλέπεις το παρελθόν σου σαν να παρακολουθείς ταινία προφανώς βαρετή και να ονειρεύεσαι ένα μέλλον που ενδεχομένως να μην είσαι εσύ πρωταγωνιστής αλλά κάποιος άλλος. Αυτός που απελπισμένα θα ήθελες να είσαι.
Αλλά δεν είσαι και δεν θα γίνεις ποτέ όταν δεν ζεις την στιγμή. Όταν δεν βλέπεις την στιγμή σου. Την δική σου, την μοναδική. Αυτή που σου ξεδιπλώνει το είναι σου, που σου δείχνει τις επιλογές σου, που σου απλώνει μπρος τα πόδια σου την ομορφιά του να υπάρχεις απλά. Χωρίς ερωτηματικά, χωρίς αγωνίες, χωρίς αναμονή ή προσμονή.
Γιατί χωρίς την στιγμή το αύριο δεν ξημερώνει ποτέ για σένα και το χτες παραμένει μια κενή σελίδα στο ημερολόγιο ενός απόντα ταξιδευτή.
Σκέψεις για το Μεγαλείο της Στιγμής που τις κατέγραψα καθισμένος στο καφέ Star Bucks στην Θεσσαλονίκη βλέποντας τον κόσμο να έρχεται και να φεύγει βιαστικά. Μαγεμένος από την ομορφιά της θάλασσας και της ζωής.
Η στιγμή φέρνει την ευτυχία στην πόρτα σου. Εσύ απλά την ανοίγεις και την καλωσορίζεις μέχρι …την επόμενη στιγμή. Τόσο απλά.
Κάθε μια σκέψη ακολουθείται από μια δεύτερη πιο περίπλοκη και μια τρίτη που έχει διακλαδώσεις και συνδυασμούς που σε πηγαίνουν μπρος πίσω χωρίς τελειωμό.
Χωρίς ανάσα, για να καταλάβεις και να δεις την στιγμή που σου χαμογελάει και σου κρατάει ανοιχτή την πόρτα των χρωμάτων από εκεί που ήρθες και εκεί που καταλήγεις.
Και εσύ αναρωτιέσαι πως πέρασε ο χρόνος, πως φεύγουν οι μέρες, οι ώρες και πως βρέθηκες να βλέπεις το παρελθόν σου σαν να παρακολουθείς ταινία προφανώς βαρετή και να ονειρεύεσαι ένα μέλλον που ενδεχομένως να μην είσαι εσύ πρωταγωνιστής αλλά κάποιος άλλος. Αυτός που απελπισμένα θα ήθελες να είσαι.
Αλλά δεν είσαι και δεν θα γίνεις ποτέ όταν δεν ζεις την στιγμή. Όταν δεν βλέπεις την στιγμή σου. Την δική σου, την μοναδική. Αυτή που σου ξεδιπλώνει το είναι σου, που σου δείχνει τις επιλογές σου, που σου απλώνει μπρος τα πόδια σου την ομορφιά του να υπάρχεις απλά. Χωρίς ερωτηματικά, χωρίς αγωνίες, χωρίς αναμονή ή προσμονή.
Γιατί χωρίς την στιγμή το αύριο δεν ξημερώνει ποτέ για σένα και το χτες παραμένει μια κενή σελίδα στο ημερολόγιο ενός απόντα ταξιδευτή.
Σκέψεις για το Μεγαλείο της Στιγμής που τις κατέγραψα καθισμένος στο καφέ Star Bucks στην Θεσσαλονίκη βλέποντας τον κόσμο να έρχεται και να φεύγει βιαστικά. Μαγεμένος από την ομορφιά της θάλασσας και της ζωής.
Απολαμβάνοντας την στιγμή μου, με ένα φραπεδάκι.…
Απλά το να είμαι εκεί!!!
Γράφει ο Θεραπευτής
Προκόπης Προκοπίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου