Εμένα Δεν Με Κλέβεις

Νύχτα παράξενη που πάλι δεν ξημερώνεις 
Κρύβεις θηρία μέσα σου και την καρδιά παγώνεις 
Νύχτα απρόσωπη σε δίχτυα με τυλίγεις 
Καρδιές τρυπάς και όνειρα πια σβήνεις

Απόψε με έπνιξες ύπουλη μοναξιά μου 
Μαζί με την νυχτιά σκότωσες την καρδιά μου 
Έδιωξες τις ελπίδες μου και ότι με κρατούσε 
Τώρα φωνάζεις μέσα μου πως δεν με πονούσες

Νύχτα πικρή, που μυστήρια είσαι γεμάτη 
Φουντώνεις τους φόβους μου και κλείνεις το μάτι 
Νύχτα παράνομη, που εγκλήματα έχεις κριμένα 
Χαμένη γυρνάς, δεν ξέρεις τίποτα για μένα

Και πάλι γύρισες αδέξια μοναξιά μου 
Μόνη σου δεν μπορείς χωρίς την ζεστασιά μου 
Έρχεσαι και με τρυπάς, τα όνειρα μου παίρνεις 

Μα να θυμάσαι πάντοτε...

Εμένα Δεν Με Κλέβεις

Βάλε την μάσκα σου.

Είναι κάποιες φορές που καθώς βυθίζομαι στις σκέψεις μου αρχίζω να αναρωτιέμαι πως τα πράγματα μπορούν ν' αλλάξουν... Πως εμείς οι ίδιοι τα αλλάζουμε ή αλλάζουν χωρίς την θέληση μας... Έρχονται στο μυαλό μου στιγμές της ζωής μου, εικόνες περνάνε από μπροστά μου σαν κινηματογραφική ταινία...

Βλέπω πόσα είχα και πόσα έχασα, 
πόσα η ίδια μου έδιωξα... 
Πόσα δεν κατάφερα καν να αγγίξω... 
Και πως η καρδία μου πολλά ζητάει πίσω... 

Αρκετές στιγμές δεν είμαι πια εγώ... 
συμβιβάζομε σε ένα ψεύτικο παρόν... 
Αφήνω μέσα μου όλες τις στιγμές μου, 
λόγια που μαχαιρώνουν τις πνοές μου.... 
Ζω σ' ένα κόσμο που δεν μπορώ να δείξω τι είμαι αληθινά , τι νιώθω να με καίει σαν φωτιά... 
Όλα γύρω μου επιφανειακά 
και οι άνθρωποι δεν σου λένε ούτε γεια... 
Ένα ρόλο παίζουμε όλοι 
Και όταν το τελειώσουμε μένουμε πια μόνοι... 
Σαν κλείσει του θεάτρου η αυλαία 
Το ψέμα σβήνει σαν τον προβολέα... 
Η ζωή μας πια μια κωμωδία 
Αυτό ζητά η κοινωνία, 
Ανθρώπους στην υποκριτική να έχουν εμπειρία

Γέλα και εσύ!! ΤΙ;;;; Δεν ξέρεις να το κάνεις;;; 
Πως θα επιβιώσεις; Την ζωή σου θα την χάσεις... 

Κανείς δεν νοιάζεται τι κάνεις πως περνάς 
Φτάνει να σε βλέπει καλά, να του γελάς 

Τώρα που κατάλαβες ο κόσμος τι σου ζητά 

Βάλε την μάσκα σου, Αυτήν που σου γελά...

Χωρίς Αγάπη θα χαθείς

Βλέμματα καρφωμένα στην ζωή σου 
Κρίνουν θέλουν την ψυχή σου 
Σε σκοτώνουν σε απειλούν 
Για το μέλλον σου δεν ρωτούν

Άλλοι παίρνουν αποφάσεις 
Κι η ζωή σου αλλάζει φάσεις 
Μπαίνεις, βγαίνεις και ρωτάς 
Που είναι ο εαυτός μου να τον βρω; 

Αυτοί κρατάνε τα σχοινιά σου 
Και μαχαιρώνουν την καρδιά σου 
Άλλοι ελέγχουν την ζωή σου 
Την θαμμένη παιδική ψυχή σου

Άγνωστοι στο έργο σου πρωταγωνιστούν 
Τα ηνία του εαυτού σου τα κρατούν

Κομπάρσα στην δική σου την ζωή 
Αναζητάς τρόπους διαφυγής...

Χωρίς Αγάπη θα χαθείς....

Αφιερωμένο ....

Όλα υποκρισίες

Έφυγες και εσύ σαν άνεμος, σαν περαστικός αγέρας, σαν μια βροχή στα ξαφνικά, σαν έρωτας στο ψέμα... Και η φυγή με σκότωσε, με έκανε κομμάτια, σαν τότε που χανόμουνα μες τα γλυκά σου μάτια... 

Μα τον χρόνο πίσω δεν γυρνάς, βλέπεις το παρόν σου, μ' άφησες πίσω και νικάς το άσχημο παρελθόν σου... Κάθε στιγμή που πέρναγε την έβλεπες σαν ψέμα, ποτέ σου δεν κατάλαβες τι ένιωθα για εσένα...

Ποτέ σου δεν μ' άφησες να ζήσω εγώ κοντά σου και μόνο μια στιγμή να κλέψω τα όνειρα σου. Μια τρέλα η αγάπη μου που έφτανε για δυο, και μέσα σε μια νύχτα την έκανες κομμάτια... 

Την πέταξες σαν να 'τανε σκουπίδι, σαν ένα λάθος της στιγμής, σαν ψέμα στο σανίδι. 

Μα θέατρο δεν έπαιζα, σ' ήθελα κοντά μου, μα το μαχαίρι στην καρδιά, έδιωξε τα όνειρα μου... Το μόνο που κατάφερες ήταν να με πληγώσεις και μια αγάπη δυνατή σε ερείπια να τελειώσεις...

Και για φινάλε όμορφο χωρίς ευαισθησίες,

"ποτέ σου δεν μ' αγάπησες, όλα υποκρισίες."

Έστω και αν είσαι ΑΠΩΝ

Δεν έχω να πω πολλά απλά νιώθω την ανάγκη να μιλήσω... 

Τις τελευταίες ώρες δεν νιώθω και πολύ καλά... Αλήθεια... 

Ο κόσμος μου καταρρέει ή μάλλον έχει ήδη καταρρεύσει ... Σήμερα είδα ανθρώπους που θεωρούσα σημαντικούς για μένα να με απογοητεύουν... Να μου γυρνούν την πλάτη για ακόμη μια φορά ... Αλλά αυτή η φορά θα είναι και η τελευταία ... 

Δεν μπορώ να συγχωρώ ανθρώπους που δεν αξίζουν την συγχώρεση μου... 

Τώρα απλά τους έχω διαγράψει απ' την ζωή μου κι αυτό ίσως είναι και το καλύτερο...

Απόψε, μετά απ' όλα αυτά σ' έχω ανάγκη ... Έχω ανάγκη να σ' ακούσω, να σου μιλήσω, να σε δω... Είσαι η μόνη με την όποια θέλω να μιλήσω, η μόνη που μπορεί να με κάνει να ξεχάσω και να ξεχαστώ... Δεν σε νιώθω κοντά μου όμως και αυτό με φοβίζει... Δεν ανταποκρίνεσαι πια στα σ' αγαπώ μου και κάθε φορά τρέμω ... Είσαι εδώ αλλά απών ... Τα σ' αγαπώ σου πιο απών και απ' το απών ...

Λόγια δίχως νόημα ... Λόγια χαμένα ... Δεν ξέρω τι πληκτρολογώ ... Όλα πάνε από μόνα τους, όλα κυλάνε κάπως διαφορετικά .... 

Θέλω να προσπαθήσω να κοιμηθώ... Έχει μέρες που δεν μπορώ να κοιμηθώ ήρεμα, καλά... Θέλω να κοιμηθώ και αύριο όταν ξυπνήσω να είναι όλα καλά 

Όλα καλά έστω μαζί σου... Δεν αντέχω και την δική σου απουσία ... Σε θέλω εδώ ... 

Σ' αγαπώ κι αυτό τίποτα δεν θα το αλλάξει...

Να προσέχεις.... Σε χρειάζομαι...

Έστω και αν είσαι ΑΠΩΝ ..........