Δεν έφταιγε για τα αισθήματά της.

Στεναχωριόμουν για όλη αυτή την κατάσταση αλλά δεν ήθελα να το δείξω. Δεν ήξερα τι να σου πω. Ήθελες τόσο πολύ να βρεθούμε και ήσουν απών; Ήθελες μόνο να με δεις και να με νιώσεις χωρίς να σε ενδιαφέρουν τα συναισθήματα του άλλου; Δεν ήξερα τι να βάλω στο μυαλό μου. Έπαψα να το σκέφτομαι μήπως και φτιάξει λίγο η διαθεσή μου.

Δεν ξέρω γιατί συνέβη αυτό αλλά ήταν γεγονός. Προσπαθησα να το συζητήσω μαζί σου αλλά δε αισθανόμουν άνετα. Εσύ δεν βρισκόσουν εδώ εκείνη τη στιγμή αλλά κάπου αλλού και δεν ήθελα να σε χαλάσω. Προσπαθούσα να σε φέρω εδώ αλλά δε τα κατάφερα. Ξέροντας πως ήταν
η τελευταία φορά που βρισκόμασταν ήθελα να σε αισθανθώ στην αγκαλιά μου χωρίς να με νοιάζει τίποτα άλλο. Ήθελα να γευτώ ότι μου έδινες χωρίς συζητήσεις που μπορούσαν να γίνουν καυγάδες.

Φεύγοντας σε χαιρέτησα χωρίς φιλί φυσικά αφού δε το ήθελες. Αισθανόμουν γεμάτος μεν αλλά και τόσο άδειος. Ήμουν στα σύννεφα τη μία στιγμή και μετά κατέβαινα στη γη και γκρεμοτσακιζόμουν. Αναρωτιόμουν γιατί συνέβει αυτό αλλά απάντηση δεν είχα.

Φοβόμουν να σκεφτώ τι μπορούσε να σήμαινε η στάση σου. Δεν ήμουν έτοιμος να γυρίσω τόσο γρήγορα στο σπίτι και πήγα για καφέ μόνος μου. Δεν ήθελα κανέναν μαζί μου. Στο κάτω κάτω τι μπορούσα να της πω αφού ούτε εγώ κατάλαβα τι είχε γίνει πριν λίγο.

Ήπια τον καφέ με την ησυχία μου προσπαθώντας να μη την σκέφτομαι. Και μόνο που σκεφτόμουν την σημερινή μέρα μπορούσαν να με πάρουν τα κλάμματα. Δεν ήθελα να δώσω σε κάνεναν διακαίωμα πως έκλαιγα. Εντάξει ο έρωτας αλλά όχι και να με σχολιάζουν χωρίς λόγο.

Μετά από μια ώρα περίπου ήμουν έτοιμος να γυρίσω σπίτι μου. Γύρισα σπίτι και προσπάθησα να είμαι όσο ήρεμος μπορούσα να είμαι. Με πήρες τηλέφωνο μιλήσαμε λίγο σε ρώτησα για τα φιλιά και μου είπες την άλλη φορά θα με φιλήσεις . Ήταν η πρώτη που βρεθήκαμε μου είπες και δε λειτούργησαν όλα όπως έπρεπε. Τα λόγια σου ήταν πολύ πειστικά αλλά εγώ γιατί δε το πίστεψα; Τελοσπάντων έκανα πως το πίστεψα και συνεχίσαμε να μιλάμε.

Απ΄την άλλη μέρα αυτό το κάτι που μου χάλαγε τη διάθεση συνέβει. Εσύ έπαψες να παίρνεις τηλέφωνα , να στέλνεις μηνύματα και όταν το έκανες ήσουν τόσο βιαστική , τόσο απόμακρη. Δεν ήξερα τι είχε συμβεί και αναρωτιόμουν. Δεν ήξερα τι να σκεφτώ και περίμενα κάποια στιγμή που θα μιλάγαμε για να μου εξηγήσεις.

Ευτυχώς αυτή η μέρα δεν άργησε. Εσύ ήθελες να μου μιλήσεις και εγώ ήξερα πως θ’ ακούσω την αλήθεια. Μου εξήγησες πως ήταν όλα ένα λάθος και ότι σε απομάκρυνα από τα παιδιά σου και τους φίλους σου . Αισθανόσουν τύψεις που ήσουν μαζί και ντρεπόσουνα και καλύτερα θα ήταν να μη ξαναβρισκόμασταν.

Εγώ παρόλο που το αισθανόμουν γιατί σου τα έλεγα πρώτος πριν ακόμα ερωτευτούμεν πως έτσι θα γινόντουσαν τα πράγματα στεναχωρέθηκα. Δεν προσπάθησα να σου αλλάξω γνώμη γιατί δε το ήθελα. Ήξερα πως αυτό που είχες σκεφτεί τώρα αυτό ήθελες να κάνεις. Καθώς μιλάγαμε με πιάσαν τα κλάμματα αλλά δε θέλησα να στο δείξω. Δεν ηθελα να με λυπηθείς ήθελα μόνο να μ’ αγαπάς.

Μπορούσαμε να είμαστε φίλοι όμως και να μιλάμε μου είπες αν το ήθελες και εσύ. Δέχτηκα πιστέυοντας πως ίσως και να άλλαζες γνώμη κάτι που ήξερα πως δε θα γινόταν. Αισθανόμουνα προδομένος. Ήμουνα χάλια και ναι έφταιγες εσύ.Αλλά ποτέ δεν δέχτηκες την φιλία μου... 

Εσύ το είχες ξεκινήσει όλο αυτό και εσύ το τελείωσες. Ήμουνα δυστυχισμένος που έπεσα σε ότι είχα αισθανθεί μέσα. Δεν ήθελα να είχα βγει αληθινός αλλά να ζούσα αυτό τον έρωτα μέχρι το τέλος του. Ήμουνα λυπημένος και στεναχωριόμουν βαζοντας ατελειωτα γιατί στον εαυτό μου.

Όμως δεν είχαν σημασία τώρα. Έπρεπε να σταθώ στα πόδια μου και να αισθανθώ καλά. Έτσι έκανα αυτό που έμαθα να κάνω από μικρός. Έγραψα όλη την ιστορία σε ένα χαρτί και ξέρω πως τελειωνοντάς την θα αισθάνομαι καλύτερα.

Δε την μίσησα ποτέ. Στο κάτω κάτω δεν έφταιγε για τα αισθήματά της.

Γιατί απλά ποτέ δεν είχε αισθήματα απλώς πήρε κάτι από μένα 

Ανθρωπιά και Δύναμη να προχωρήσει την ζωή της...

Προκόπης.