Περασμένα μεσάνυχτα λοιπόν κι εγώ βρίσκομαι γι΄ άλλη μια φορά μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή να αφήνω σκέψεις ... Ένα ποτήρι κόκκινο κρασί και ο ήχος από το " Αντίο " μου κάνουν συντροφιά κι αυτό το βράδυ .
Πάνε μόλις λίγες ημέρες από εκείνο το βράδυ που μιλούσα για εσένα ή καλύτερα για εμάς σε κάποιο άτομο ... Θα ΄ταν τέτοια ώρα περίπου αν θυμάμαι καλά . Ίσως λίγο νωρίτερα , ίσως λίγο αργότερα ... Άλλο ένα βράδυ που πέρασε με το κρασί να κυλά στις φλέβες μου και τα χείλη μου να υφαίνουν λέξεις γεμάτες πόνο ενώ το μυαλό γέμιζε από εικόνες εμάς των δυό μαζί ... Με ρώτησαν για εσένα κι εγώ άρχισα να μιλώ ... Θυμάμαι , να λέω "
Ξέρω , πώς όσος καιρός κι αν περάσει , ακόμη κι αν περάσουν χρόνια ολόκληρα εκείνη θα ψάξει να με βρεί , να μου μιλήσει ... Δεν ξέρω , τον τρόπο που θα το κάνει , μα , θα το κάνει και ξέρω πώς αν δεν το ΄χει κάνει κάνει ακόμη είναι λόγω των οικογενειών μας ίσως αλλά και γιατί μας είναι δύσκολο ... αφάνταστα , τρομαχτικά δύσκολο ... " .
Προκόπης.
Πάνε μόλις λίγες ημέρες από εκείνο το βράδυ που μιλούσα για εσένα ή καλύτερα για εμάς σε κάποιο άτομο ... Θα ΄ταν τέτοια ώρα περίπου αν θυμάμαι καλά . Ίσως λίγο νωρίτερα , ίσως λίγο αργότερα ... Άλλο ένα βράδυ που πέρασε με το κρασί να κυλά στις φλέβες μου και τα χείλη μου να υφαίνουν λέξεις γεμάτες πόνο ενώ το μυαλό γέμιζε από εικόνες εμάς των δυό μαζί ... Με ρώτησαν για εσένα κι εγώ άρχισα να μιλώ ... Θυμάμαι , να λέω "
Ξέρω , πώς όσος καιρός κι αν περάσει , ακόμη κι αν περάσουν χρόνια ολόκληρα εκείνη θα ψάξει να με βρεί , να μου μιλήσει ... Δεν ξέρω , τον τρόπο που θα το κάνει , μα , θα το κάνει και ξέρω πώς αν δεν το ΄χει κάνει κάνει ακόμη είναι λόγω των οικογενειών μας ίσως αλλά και γιατί μας είναι δύσκολο ... αφάνταστα , τρομαχτικά δύσκολο ... " .
Προκόπης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου