και στις πίκρες σωπαίνει
στων λυγμών τη γωνιά,
θα τη βρεις ραγισμένη.
Απ' τις φλόγες του ηλίου,
θα καούν τα φτερά της,
στην αρχή του απείρου,
θα πας για να 'ρθεις κοντά της.
Κι η αληθινή αγάπη,
τη φωτιά της θα σβήσει,
θα της δώσει ζωή,
τις γκρι στάχτες θα φυσήξει.
Ζεστασιά και γαλήνη,
στην αγκαλιά του θα βρει,
η κραυγή και η συμπόνοια,
θα πνιγούν το πρωί.
Μια χαραυγή θα φωτίσει,
ένα χαμόγελο ζεστό,
και την πίκρα θα σβήσει
ένα δειλό σ' αγαπώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου