Λίγο μαζί της, άφησε με χρόνε...

Κάπου άκουσα να λένε πως καλός ταξιδιώτης

δεν είναι αυτός που δεν ξέρει από που ξεκίνησε,

αλλά εκείνος που δεν ξέρει που πηγαίνει.

Γι' αυτό ίσως να μη θεωρηθώ σαν "καλός ταξιδιώτης"

καθώς η αφετηρία μου σε αυτό το ταξίδι ήσουν εσύ.

Από κάπου απέναντι φαίνεται το χέρι τ' ουρανού

σαν μια κιθάρα στην ομίχλη του ονείρου.

Λίγο θέλω να την αγγίξω,

να φτιάξω τις μελωδίες των ματιών σου

που παίζουν μια αλλόκοτη μουσική.

Αν μπορούσα να σ' έχω για μια στιγμή δική μου,

θα χάριζα στο χρόνο το ίδιο το νόημα του,

χάνοντας την αίσθηση του.

Άφησέ με να έρθω μαζί σου.

Έλα εσύ αν θέλεις, αλλά μη μου στερήσεις

αυτό που νομίζω πως αξίζω.

Μη μου στερήσεις αυτή τη βόλτα στ' αστέρια.

Θα σου χαρίσω μόνο ένα από τα άπειρα διαμάντια μου,

τα δάκρυα, καθένα με τη δική του αξία.

Θέλω να σου δείξω το μπαούλο που έχω κλείσει τα όνειρά μου,

θέλω να σου δείξω τις παγίδες που στήνω για τους εφιάλτες,

θέλω να ακούσεις το χτύπο της καρδιάς μου όταν μου μιλάς,

θέλω να δεις τις σκέψεις μου για σένα.

Οι ευχές μου πολλές, οι στόχοι μου κι αυτοί πολλοί.

Αλλά μία είναι η ευχή που κάνω πάντα,

εκεί ψηλά στα σύννεφα της επιθυμίας:

- "Λίγο μαζί της, άφησε με χρόνε..."