Η ΖΩΗ ΜΑΣ....

Περπάτησα πάρα πολύ και τα φτερά μου τα'χω χάσει
μα εσύ που δεν πατάς στη γη καν'τη ψυχή μου να πετάξει
μ'ένα αερόστατο να πάμε στο φεγγάρι, ένα αεράκι να μας πάρει
φωτιά και αέρας να κάνουμε δική μας τη μικρή ζωή μας...

Είναι η καρδιά μου μια αυλή σε ένα κελί που όλο μικραίνει
μα εσύ που έχεις το κλειδί έλα και πες μου το γιατί
σε κάποια θάλασσα που ο ήλιος τη ζεσταίνει το όνειρο μου ξαποσταίνει
νερό και αρμύρα να κάνουμε δική μας τη μικρή ζωή μας...

Έχω ένα κόμπο στο λαιμό και μια θηλιά που όλο στενεύει
έλα και κάνε μουσική την τρέλα που με διαφεντεύει
και αν είναι οι νότες και οι λέξεις αφελείς τραγούδησέ τες να χαρείς
μ'ένα τραγούδι να κάνουμε δική μας τη μικρή ζωή μας...