ΦΟΒΑΜΑΙ...

Αρκετές φορές, ξαφνικά, εισχωρούν στο μυαλό μου οι πιο κακές σκέψεις, σκέψεις που με φοβίζουν μόνο και μόνο στην ιδέα πως μια μέρα μπορεί να συμβούν ...; Πιο πολύ απ' όλα όμως φοβάμαι να μην χάσω τα πρόσωπα που αγαπώ πολύ... Η ιδέα αυτή με τρελαίνει... Θα ήθελα να μπορούσα να τους προστατέψω, να βρίσκομαι συνέχεια κοντά τους , να ζω κάθε λεπτό της ζωής τους, κάθε τους χαρά αλλά και κάθε τους λύπη, να μπορώ να τους δώσω την βοήθεια μου όταν την χρειάζονται, να μπορώ να εμποδίσω 'κάποιους τρίτους' να τους στεναχωρήσουν, να τους πονέσουν , να τους πληγώσουν... Θα ήθελα πιο απλά περισσότερο χρόνο μαζί τους...
Εσύ, βρίσκεσαι στα άτομα που δεν θέλω να χάσω... Οι στιγμές μαζί σου ελάχιστες... Σχεδόν ανύπαρχτες ... Νιώθω σαν όλα να μας κυνηγάνε... Δυστυχώς για μας ο χρόνος πάντα ήταν ελάχιστος και η απόσταση κάτι το αναπόφευκτο ...
Πριν μια βδομάδα βρήκαμε αυτό τον χρόνο μετά από μήνες... Βρήκαμε λίγες ώρες... 'Για μας' ... Ήτανε ξημερώματα... Είχες εξαντλητική μέρα... Μετά από ώρες αποκοιμήθηκες... Έμεινα ξύπνιος... Δεν ήθελα να χάσω ούτε ένα λεπτό δίχως να σε κοιτάω... Ήμουνα πολύ κουρασμένος αλλά έμεινα εκεί κοντά σου... Ήξερα πως σε λίγο θα έφευγες και η επόμενη φορά που θα σε έβλεπα θα αργούσε πολύ... Δεν ήθελα να χάσω λεπτό γιατί κάθε φορά που σε κοιτώ φοβάμαι ότι μπορεί να είναι και η τελευταία... Φοβάμαι πολύ ... Η επόμενη φορά πάντα αργεί και εγώ φοβάμαι , φοβάμαι γιατί ο χρόνος παίζει περίεργα παιχνίδια...
Σ' αγαπώ πολύ... Το μόνο που θέλω είναι να προσέχεις...