που της χάρισα τα πάντα στη ζωή.
Μα με άφησε μια μέρα μες στο δάκρυ
και αγάπη αλλού πήγε για να βρει.
Είχα κάποτε και 'γω ένα πιστεύω,
είχα κάποτε και 'γω ιδανικά.
Μα μου έμαθε εκείνη που αγαπούσα
ότι ζουν στα παραμύθια όλα αυτά.
Δεν αξίζει να πονάς και να δακρύζεις,
ότι αγαπάς ποτέ δεν το ορίζεις.
Δεν αξίζει να πονάς και τυρρανιέσαι,
όταν εσύ που αγαπάς δεν αγαπιέσαι.
Εδώ τελειώνει και η δική μου ιστορία
μα με σένα μένει πάντα η απορία.
Άραγε μ' αγάπησες όπως σ' αγάπησα και 'γω
ή όλα είναι μέσα στο δικό μου το μυαλό;
Όχι αγάπη μου δεν θέλω να λυπάσαι
τώρα που έφυγες και είμαι μοναχός,
θέλω μονάχα να θυμάσαι πως κάποτε
σ' αγάπησα και σ' αγαπώ ακόμα !!
TAINICA IUBIRE...
ΑπάντησηΔιαγραφήEu sunt lumina care s-o ridici
Sunt norul furişat pe bolţi divine,
De voi urca în pura libertate
Mă voi ‘nălţa puternică ca Tine...
Pe bolta de parfum înmiresmat
Prin valul vieţii înca mai răzbat,
Mă-ncununez cu-a razelor lumini
Vrajită de curenţii cristalini...
Şuviţele furtunilor pe norii ce răsar
Vor umple cupa sfantă cu mult har,
Ridică-mă pe-o stea sau poate pe un nor,
Pe-o frunză dusă-n planul îngeresc
Să zbor de-aici... poate-oi scapa
De spinii vieţii care mă rănesc...
Sunt multe doruri, ce focul le hrăneşte
Prin Tine, doar iubirea se urzeşte,
Şi toate-n lume tind să se îmbine
Cu tainica iubire ce e-n Tine...