Παρασκευή 13 Μαΐου 2011

Χωρίς Αγάπη θα χαθείς

Βλέμματα καρφωμένα στην ζωή σου 
Κρίνουν θέλουν την ψυχή σου 
Σε σκοτώνουν σε απειλούν 
Για το μέλλον σου δεν ρωτούν

Άλλοι παίρνουν αποφάσεις 
Κι η ζωή σου αλλάζει φάσεις 
Μπαίνεις, βγαίνεις και ρωτάς 
Που είναι ο εαυτός μου να τον βρω; 

Αυτοί κρατάνε τα σχοινιά σου 
Και μαχαιρώνουν την καρδιά σου 
Άλλοι ελέγχουν την ζωή σου 
Την θαμμένη παιδική ψυχή σου

Άγνωστοι στο έργο σου πρωταγωνιστούν 
Τα ηνία του εαυτού σου τα κρατούν

Κομπάρσα στην δική σου την ζωή 
Αναζητάς τρόπους διαφυγής...

Χωρίς Αγάπη θα χαθείς....

Αφιερωμένο ....

Όλα υποκρισίες

Έφυγες και εσύ σαν άνεμος, σαν περαστικός αγέρας, σαν μια βροχή στα ξαφνικά, σαν έρωτας στο ψέμα... Και η φυγή με σκότωσε, με έκανε κομμάτια, σαν τότε που χανόμουνα μες τα γλυκά σου μάτια... 

Μα τον χρόνο πίσω δεν γυρνάς, βλέπεις το παρόν σου, μ' άφησες πίσω και νικάς το άσχημο παρελθόν σου... Κάθε στιγμή που πέρναγε την έβλεπες σαν ψέμα, ποτέ σου δεν κατάλαβες τι ένιωθα για εσένα...

Ποτέ σου δεν μ' άφησες να ζήσω εγώ κοντά σου και μόνο μια στιγμή να κλέψω τα όνειρα σου. Μια τρέλα η αγάπη μου που έφτανε για δυο, και μέσα σε μια νύχτα την έκανες κομμάτια... 

Την πέταξες σαν να 'τανε σκουπίδι, σαν ένα λάθος της στιγμής, σαν ψέμα στο σανίδι. 

Μα θέατρο δεν έπαιζα, σ' ήθελα κοντά μου, μα το μαχαίρι στην καρδιά, έδιωξε τα όνειρα μου... Το μόνο που κατάφερες ήταν να με πληγώσεις και μια αγάπη δυνατή σε ερείπια να τελειώσεις...

Και για φινάλε όμορφο χωρίς ευαισθησίες,

"ποτέ σου δεν μ' αγάπησες, όλα υποκρισίες."

Έψαξα μέσα μου βαθιά

Άλλη μια νύχτα στο ταξίδι των αναμνήσεων και τα θέλω μου αυτή την φορά πιο προσιτά, πιο λίγα, πιο εύκολα...

Η ζωή μου , 'συναισθηματικά' έντονη... και τώρα κουρασμένος από ερωτικά μπερδέματα θέλω να βρω και πάλι τον εαυτό μου.... 

Αυτόν που έχασα στις σχέσεις που έδινα ότι είχα, στις σχέσεις που με πλήγωσαν, σ' αυτές που η μόνη εικόνα που έμεινε ήταν μια πόρτα να κλείνει, σ' εκείνες που μου έκλεψαν τα όνειρα και μπροστά μου τα ποδοπάτησαν λες και δεν ήτανε τίποτα. Μα πιο πολύ σ' εκείνες που με καταπίεσαν, με βίασαν, με χτύπησαν...συναισθηματικά... 

Θέλω να χτίσω και πάλι τα όνειρα μου, με χρώμα να ζωγραφίσω την χαρά μου. Πίσω μου ν' αφήσω τις σχέσεις της 'στιγμής', σχέσεις που έδινα όσα είχα, όσα μπορούσα αλλά ποτέ γι' ένα ευχαριστώ δεν αρκούσαν... Πολλές φόρες η ειλικρίνεια μου τους πονούσε, τους τρυπούσε και για όσα έλεγα, τίποτα δεν τους αρκούσε...

Η αγάπη μου για σένα μ' άφησε στάσιμο για χρόνια και οι σχέσεις μου έφευγαν σαν τα πουλιά...Δεν μετάνιωσα, στ' αλήθεια... Η καρδιά μου έμαθε να αγαπά σαν στα παραμύθια... 

Τώρα άλλη μια αρχή θα κάνω... Εσένα μοναχά στην ζωή μου θ' αφήσω και ήρεμα θα ζήσω... Δεν θα κάνω σχέσεις περαστικές, ψεύτικες, ύπουλες, μικρές...

Θα ζήσω μ' εσένα στην καρδιά μου, με το χαμόγελο σου συντροφιά μου...

Έψαξα μέσα μου βαθιά κι είδα μονάχα ερημιά...

Έστω και αν είσαι ΑΠΩΝ

Δεν έχω να πω πολλά απλά νιώθω την ανάγκη να μιλήσω... 

Τις τελευταίες ώρες δεν νιώθω και πολύ καλά... Αλήθεια... 

Ο κόσμος μου καταρρέει ή μάλλον έχει ήδη καταρρεύσει ... Σήμερα είδα ανθρώπους που θεωρούσα σημαντικούς για μένα να με απογοητεύουν... Να μου γυρνούν την πλάτη για ακόμη μια φορά ... Αλλά αυτή η φορά θα είναι και η τελευτα
ία ... 

Δεν μπορώ να συγχωρώ ανθρώπους που δεν αξίζουν την συγχώρεση μου... 

Τώρα απλά τους έχω διαγράψει απ' την ζωή μου κι αυτό ίσως είναι και το καλύτερο...

Απόψε, μετά απ' όλα αυτά σ' έχω ανάγκη ... Έχω ανάγκη να σ' ακούσω, να σου μιλήσω, να σε δω... Είσαι η μόνη με την όποια θέλω να μιλήσω, η μόνη που μπορεί να με κάνει να ξεχάσω και να ξεχαστώ... Δεν σε νιώθω κοντά μου όμως και αυτό με φοβίζει... Δεν ανταποκρίνεσαι πια στα σ' αγαπώ μου και κάθε φορά τρέμω ... Είσαι εδώ αλλά απών ... Τα σ' αγαπώ σου πιο απών και απ' το απών ...

Λόγια δίχως νόημα ... Λόγια χαμένα ... Δεν ξέρω τι πληκτρολογώ ... Όλα πάνε από μόνα τους, όλα κυλάνε κάπως διαφορετικά .... 

Θέλω να προσπαθήσω να κοιμηθώ... Έχει μέρες που δεν μπορώ να κοιμηθώ ήρεμα, καλά... Θέλω να κοιμηθώ και αύριο όταν ξυπνήσω να είναι όλα καλά 

Όλα καλά έστω μαζί σου... Δεν αντέχω και την δική σου απουσία ... Σε θέλω εδώ ... 

Σ' αγαπώ κι αυτό τίποτα δεν θα το αλλάξει...

Να προσέχεις.... Σε χρειάζομαι...

 
Έστω και αν είσαι ΑΠΩΝ ...........

7/8/2010 ημέρα Σάββατο

Όλα τα καλά που έχω ζήσει ... ΌΝΕΙΡΟ ΉΤΑΝΕ ... Ψες είδα την τελευταίες στιγμές που περάσαμε μαζί να περνάνε από μπροστά μου... Τόσο αληθινές ... 

Μα τόσο μακρινές... 

Την ώρα που η κοπελιά άρχισε να τραγουδά το 'όνειρο ήτανε' συνειδητοποίησα πως εκείνη η τελευταία μέρα που ήμασταν μαζί ...

όνειρο ήτανε... 

Όχι δεν το ονειρεύτηκα, το έζησα στα αλήθεια ... Σκέφτηκα όλα τα γεγονότα εκείνης της νύχτας όλες τις λεπτομέρειες... Πόσο όμορφα ένοιωθα και πώς όλο αυτό ξαφνικά εξαφανίστηκε ... Σαν το όνειρο που έχει σβήσει...

Ήμασταν αγκαλιά , ένοιωθα το κάθε σου άγγιγμα... τα φιλιά σου... Όταν αποκοιμήθηκες έμεινα ξύπνιος , δεν ήθελα να χάσω ούτε λεπτό χωρίς να σε κοιτώ ... Τα συναισθήματα μου όμως όσο ξημέρωνε γίνονταν ανάμικτα ... Ήμουνα μπερδεμένος ... Χαμένος ... Με το ένα πόδι στα σύννεφα και το άλλο στην κόλαση ... Ήξερα πως αυτό θα τελειώσει όταν ξημερώσει... Δεν θα έχω πια αυτά τα ωραία συναισθήματα ... Δεν θα έχω εσένα... 

Έτσι κι έγινε ... Ξημέρωσε... Έφυγες...Έφυγες μ' ένα απλό 'γεια'...Χωρίς φιλί , χωρίς αγκαλιά... Κι ίσως αυτό να με πόνεσε περισσότερο... 

Το όνειρο μου χάθηκε... Όλα έγιναν ξανά τα ίδια... 

'Ο ουρανός ανάβει τα φώτα τίποτα πια δεν θα 'ναι όπως πρώτα, ξημέρωσε πάλι. Κι έχεις χαθεί μαζί με τον ύπνο μαζί με του ονείρου τον πολύχρωμο κύκνο, μην ξημερώνεις ουρανέ...Μα το πρωί χάνεσαι φεύγεις ανοίγω τα μάτια κι αμέσως πεθαίνεις. 

Μην ξημερώνεις ουρανέ ...

Σ' αγαπώ ψυχή μου... κι ας δεν είσαι εδώ...

Αφιερωμένο 

 
7/8/2010 ημέρα Σάββατο ...