Κάποιοι άνθρωποι "σταθμοί"

Έτσι λοιπόν, κάποιοι άνθρωποι στην ζωή μας ονομάζονται "σταθμοί"... Αυτοί λοιπόν είναι οι άνθρωποί μου... Εκείνοι που μ' έκαναν να θέλω να τους πλησιάσω, να τους γνωρίσω, να τους μάθω, να έρθω κοντά τους....Να τους δω... με τα μάτια μου....με τις αισθήσεις μου...να τους κάνω σκέψη μου...να τους κάνω εικόνα μου....να τους κάνω "ανάγκη"... Η ανάγκη αυτή να είναι ανθρώπινη, να είναι ειλικρινή, να είναι αληθινή και μη αναπόφευκτη... Η ανάγκη της "ουσίας"... την ουσιώδη ανθρώπινη ανάγκη...

Να θέλω να τους έχω στην καθημερινότητά μου, να τους νιώθω, να ανησυχώ, να αγωνιώ, να χαίρομαι.... Να χαμογελώ .... 

Οι άνθρωποι που σε κάνουν να χαμογελάς είναι εκείνοι που νοιάζονται για σένα...

Που θέλουν να σε έχουν στην καθημερινότητά τους, να σε νιώθουν, να ανησυχούν, να αγωνιούν, να χαίρονται...Να χαμογελούν...

Έτσι λοιπόν , το λιγότερο που έχω να κάνω στους "ανθρώπους" μου, είναι να τους δείχνω τα συναισθήματά μου...Αυτό που νιώθω...αυτό που αισθάνομαι...αυτό που πιστεύω....αυτό που είμαι......

Προκόπης.