Δε ζητησα ποτε τιποτα παρα μονο την αληθεια για να μην φτιαχνει ιστους αραχνης το μυαλο μου παντα πιστευα στο τελος σε καθε αρχη μα εσυ εστελνες ψυχη να με κρατησει με εκανες να χαμογελω και να ξεχναω ωσπου αρχησε να σε τρομαζει η φωνη μου δοκιμασα να γραψω μηπως καταλαβεις κατω απο τις λεξεις την απελπισια της φωνης μου ενα σαγαπω χαιδευει τα μαλλια μου απομειναρι μιας χαμενης τρυφεροτητας σαν σκια θα σε στιχιωνω μεσα απο παραθυρα κλειστα θα μπαινω γεφυρες παντα θα χτιζω,
με μουσικη πουλιων θα γεμιζω τις σιωπες
ενα ΣΑΓΑΠΩ πλημυριζει την ζωη μου παρτο
για φυλαχτο στα ταξιδια σου ψυχη μου.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου