7/8/2010 ημέρα Σάββατο

Όλα τα καλά που έχω ζήσει ... ΌΝΕΙΡΟ ΉΤΑΝΕ ... Ψες είδα την τελευταίες στιγμές που περάσαμε μαζί να περνάνε από μπροστά μου... Τόσο αληθινές ... 

Μα τόσο μακρινές... 

Την ώρα που η κοπελιά άρχισε να τραγουδά το 'όνειρο ήτανε' συνειδητοποίησα πως εκείνη η τελευταία μέρα που ήμασταν μαζί ...

όνειρο ήτανε... 

Όχι δεν το ονειρεύτηκα, το έζησα στα αλήθεια ... Σκέφτηκα όλα τα γεγονότα εκείνης της νύχτας όλες τις λεπτομέρειες... Πόσο όμορφα ένοιωθα και πώς όλο αυτό ξαφνικά εξαφανίστηκε ... Σαν το όνειρο που έχει σβήσει...

Ήμασταν αγκαλιά , ένοιωθα το κάθε σου άγγιγμα... τα φιλιά σου... Όταν αποκοιμήθηκες έμεινα ξύπνιος , δεν ήθελα να χάσω ούτε λεπτό χωρίς να σε κοιτώ ... Τα συναισθήματα μου όμως όσο ξημέρωνε γίνονταν ανάμικτα ... Ήμουνα μπερδεμένος ... Χαμένος ... Με το ένα πόδι στα σύννεφα και το άλλο στην κόλαση ... Ήξερα πως αυτό θα τελειώσει όταν ξημερώσει... Δεν θα έχω πια αυτά τα ωραία συναισθήματα ... Δεν θα έχω εσένα... 

Έτσι κι έγινε ... Ξημέρωσε... Έφυγες...Έφυγες μ' ένα απλό 'γεια'...Χωρίς φιλί , χωρίς αγκαλιά... Κι ίσως αυτό να με πόνεσε περισσότερο... 

Το όνειρο μου χάθηκε... Όλα έγιναν ξανά τα ίδια... 

'Ο ουρανός ανάβει τα φώτα τίποτα πια δεν θα 'ναι όπως πρώτα, ξημέρωσε πάλι. Κι έχεις χαθεί μαζί με τον ύπνο μαζί με του ονείρου τον πολύχρωμο κύκνο, μην ξημερώνεις ουρανέ...Μα το πρωί χάνεσαι φεύγεις ανοίγω τα μάτια κι αμέσως πεθαίνεις. 

Μην ξημερώνεις ουρανέ ...

Σ' αγαπώ ψυχή μου... κι ας δεν είσαι εδώ...

Αφιερωμένο 

 

7/8/2010 ημέρα Σάββατο ...