Και νιώθεις πιο δυνατός...

Μπήκες στην τελική ευθεία. Θα φτάσεις και έχεις πολλά να κάνεις εκεί.Να τακτοποιήσεις το χάος μέσα κι έξω σου.Έχουν μείνει παρά ελάχιστοι δίπλα σου. Οι άνθρωποι που διάλεξαν να είναι δίπλα σου.Από αγάπη. Από συμπάθεια. Επειδή κοιτάζουν τον ΑΝΘΡΩΠΟ. Όχι την εικόνα του στον καθρέπτη, όπως κάνουν όλοι οι υπόλοιποι. Που συμπαθούν την εικόνα και όχι την αλήθεια. Και όταν τους χαλάς την εικόνα αυτή με την αλήθεια σου φεύγουν. Γιατί δεν εκτίμησαν τα δώρα της ψυχής που τους πρόσφερες και έμειναν σε μια φαινομενική ανεπάρκεια σου. Ε, λοιπόν εσύ, δεν δέχεσαι ότι είσαι ανεπαρκής...Δεν δέχεσαι ότι κάτι σου λείπει. Ότι κάτι σε διαφοροποιεί... Σε διαφοροποιεί μόνο ο τρόπος σκέψης σου. Το δόσιμο. Ότι δεν φοβάσαι να είσαι ο εαυτός σου. Ότι δεν φοβάσαι να είσαι διαφορετικός μέσα σε έναν ωκεανό ''ίδιων''.Αυτά μόνο σε διαφοροποιούν. Αλλιώς όλοι τις ίδιες ανάγκες δεν έχουμε; Άσχετα που κανείς δεν θα το παραδεχτεί ότι έχει ανάγκη τους άλλους ανθρώπους δίπλα του και καλύπτεται πίσω από το κυνήγι της ύλης, για να ξεχάσει την άλλη πλευρά, την ευαίσθητη. Να λοιπόν και το τέρμα... Έφτασες...Περιμένεις υπομονετικά στην σειρά σου να κατέβεις.Μόνος ξεκίνησες, με παρέα κατέληξες.Τραβάτε το δρόμο σας. Παράλληλοι δρομοι που λοξοδρομούν κάπου και στη διασταύρωση θα συναντηθείτε πάλι. Θα είσαι εκεί για εκείνους και θα είναι εδώ για σένα.Και νιώθεις καλύτερα...Και νιώθεις πιο δυνατός...