Η ζωή δεν είναι ένα ταξίδι .

...Η ζωή δεν είναι ένα ταξίδι. Δεν είναι ένας σκοπός.Είναι μια διαδικασία.Την περνάς βήμα το βήμα.Κ αν το κάθε βήμα είναι υπέροχο, αν το κάθε βήμα είναι μαγικό, έτσι θα είναι και η ζωή.

...Κάθε μέρα θα θυμίζω στον εαυτό μου να απλώνει το χέρι και να σε αγγίζει απαλά.Γιατί δεν θέλω να χάσω την ευκαιρία να σε αγγίξω.Κάθε μέρα θα δίνω στον εαυτό μου την ευκαιρία της αγάπης, ό,τι κ αν συμβεί.

Ξέρετε, πιστεύω, αν σας ζητούσαν να δώσετε τον ορισμό της αγάπης, η μοναδική λέξη που θα μπορούσε πραγματικά να την περιλάβει είναι η λέξη<<ΖΩΗ>>...

Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΖΩΗ σε όλες τις μορφές της.

Κι' αν χάσεις την αγάπη, χάνεις τη ζωή.Σας παρακαλώ μην το κάνετε αυτό.

ΛΕΟ ΜΠΟΥΣΚΑΛΙΑ

Έψαξα μέσα μου βαθιά

Άλλη μια νύχτα στο ταξίδι των αναμνήσεων και τα θέλω μου αυτή την φορά πιο προσιτά, πιο λίγα, πιο εύκολα...



Η ζωή μου , 'συναισθηματικά' έντονη... και τώρα κουρασμένος από ερωτικά μπερδέματα θέλω να βρω και πάλι τον εαυτό μου.... 



Αυτόν που έχασα στις σχέσεις που έδινα ότι είχα, στις σχέσεις που με πλήγωσαν, σ' αυτές που η μόνη εικόνα που έμεινε ήταν μια πόρτα να κλείνει, σ' εκείνες που μου έκλεψαν τα όνειρα και μπροστά μου τα ποδοπάτησαν λες και δεν ήτανε τίποτα. Μα πιο πολύ σ' εκείνες που με καταπίεσαν, με βίασαν, με χτύπησαν...συναισθηματικά... 



Θέλω να χτίσω και πάλι τα όνειρα μου, με χρώμα να ζωγραφίσω την χαρά μου. Πίσω μου ν' αφήσω τις σχέσεις της 'στιγμής', σχέσεις που έδινα όσα είχα, όσα μπορούσα αλλά ποτέ γι' ένα ευχαριστώ δεν αρκούσαν... Πολλές φόρες η ειλικρίνεια μου τους πονούσε, τους τρυπούσε και για όσα έλεγα, τίποτα δεν τους αρκούσε...



Η αγάπη μου για σένα μ' άφησε στάσιμο για χρόνια και οι σχέσεις μου έφευγαν σαν τα πουλιά...Δεν μετάνιωσα, στ' αλήθεια... Η καρδιά μου έμαθε να αγαπά σαν στα παραμύθια... 



Τώρα άλλη μια αρχή θα κάνω... Εσένα μοναχά στην ζωή μου θ' αφήσω και ήρεμα θα ζήσω... Δεν θα κάνω σχέσεις περαστικές, ψεύτικες, ύπουλες, μικρές...



Θα ζήσω μ' εσένα στην καρδιά μου, με το χαμόγελο σου συντροφιά μου...



Έψαξα μέσα μου βαθιά κι είδα μονάχα ερημιά...

Όλα τα καλά που έχω ζήσει

Όλα τα καλά που έχω ζήσει ... ΌΝΕΙΡΟ ΉΤΑΝΕ ... Ψες είδα την τελευταίες στιγμές που περάσαμε μαζί να περνάνε από μπροστά μου... Τόσο αληθινές ... 



Μα τόσο μακρινές... 



Την ώρα που η κοπελιά άρχισε να τραγουδά το 'όνειρο ήτανε' συνειδητοποίησα πως εκείνη η τελευταία μέρα που ήμασταν μαζί ...



όνειρο ήτανε... 



Όχι δεν το ονειρεύτηκα, το έζησα στα αλήθεια ... Σκέφτηκα όλα τα γεγονότα εκείνης της νύχτας όλες τις λεπτομέρειες... Πόσο όμορφα ένοιωθα και πώς όλο αυτό ξαφνικά εξαφανίστηκε ... Σαν το όνειρο που έχει σβήσει...



Ήμασταν αγκαλιά , ένοιωθα το κάθε σου άγγιγμα... τα φιλιά σου... Όταν αποκοιμήθηκες έμεινα ξύπνιος , δεν ήθελα να χάσω ούτε λεπτό χωρίς να σε κοιτώ ... Τα συναισθήματα μου όμως όσο ξημέρωνε γίνονταν ανάμικτα ... Ήμουνα μπερδεμένος ... Χαμένος ... Με το ένα πόδι στα σύννεφα και το άλλο στην κόλαση ... Ήξερα πως αυτό θα τελειώσει όταν ξημερώσει... Δεν θα έχω πια αυτά τα ωραία συναισθήματα ... Δεν θα έχω εσένα... 



Έτσι κι έγινε ... Ξημέρωσε... Έφυγες...Έφυγες μ' ένα απλό 'γεια'...Χωρίς φιλί , χωρίς αγκαλιά... Κι ίσως αυτό να με πόνεσε περισσότερο... 



Το όνειρο μου χάθηκε... Όλα έγιναν ξανά τα ίδια... 



'Ο ουρανός ανάβει τα φώτα τίποτα πια δεν θα 'ναι όπως πρώτα, ξημέρωσε πάλι. Κι έχεις χαθεί μαζί με τον ύπνο μαζί με του ονείρου τον πολύχρωμο κύκνο, μην ξημερώνεις ουρανέ...Μα το πρωί χάνεσαι φεύγεις ανοίγω τα μάτια κι αμέσως πεθαίνεις. 



Μην ξημερώνεις ουρανέ ...



Σ' αγαπώ ψυχή μου... κι ας δεν είσαι εδώ...



Αφιερωμένο .

Κάποτε απλά έτσι είναι.

Κάποτε δεν φταίει κάτι. Κάποτε απλά έτσι είναι. Κι'έτσι πρέπει νά'ναι. Ίσως πάντα. Κανόνες π'ακολουθείς για λίγο, απλά για να παίξεις στο παιχνίδι των άλλων, στη ζωή των άλλων. Κανόνας δικός σου. Παιχνίδι για ζωή. Για ευχαρίστηση όλων σας.Ευχαρίστηση μιας στιγμής. Ακόμα ένας κανόνας. Και η ζωή σου ζωή τους. Κι'η ζωή τους ζωή σου. Με ουλές στην ψυχή και πυροτεχνήματα στο μυαλό. Με αποπνικτική ατμόσφαιρα όταν σβήσουν. Μέχρι το επόμενο παιχνίδι. Η ανάπαυλα ακόμα ένας κανόνας. Να δεις, να σκεφτείς, να θυμηθείς, να συνεχίσεις. Όλ'η ζωή ένα παιχνίδι. Ευχάριστο μεν, με τραυματισμούς δε. Μέχρι να μη μπορείς να παίξεις. Και να μείνεις με τις αναμνήσεις. Μέχρι να μη μπορείς να θυμηθείς. Να μη μπορείς να γελάσεις, να κλάψεις, να χαρείς, να λυπηθείς. Κι'αν δεν θες να παίξεις? Απλά δεν θα ζήσεις. Κι'οι άλλοι δεν θα παίξουν μαζί σου. Το παιχνίδι δεν έχει νικητή. Ούτε ηττημένο. Απλά συνεχίζεται εδώ και αιώνες. Και συ ήρθες για να παίξεις. Μ'όλες τις νίκες ή τις ήττες. Και να χαίρεσαι. Κυρίως απ'τις ήττες. Γιατί τώρα ξέρεις. Οι νίκες πονάνε περισσότερο...