Μοιάζει τόσο με ταξίδι η ζωή..

Μοιάζει τόσο με ταξίδι η ζωή...

Με ένα λεωφορείο που ξεκινάει απότην αφετηρία. Επιβιβάζεσαι και πιάνεις μια θέση, δίπλα στους άλλους επιβάτες. Κρατάς το εισιτήριο σου στο χέρι. Το δείχνεις στον εισπράκτορα. Πληρώνεις το τίμημα των επιλογών σου.Πιάνεις μια θέση όπου βρεις. Αν αργήσεις, τις καλύτερες τις έχουν ήδη πιάσει και εσύ που ήθελες να καθίσεις στο παράθυρο να κοιτάζεις έξω, δεν υπάρχει αυτή η θέση, είναι ήδη πιασμένη.Φορτωμένος αποσκευές κάθεσαι όπου βρεις. Δίπλα στους άλλους επιβάτες. Δεν ξέρουν που πηγαίνεις, δεν ξέρεις που πηγαίνουν.Στο δρόμο μπαίνουν κι άλλοι κι ύστερα κι άλλοι κι άλλοι.Το ταξίδι μακρινό. Κουραστικό.Μεκάποιους πιάνεις κουβέντα. Βλέπεις ότι ταιριάζει η σκέψη σου με τη δικήσου. Ανταλλάζεις σκέψεις, λέξεις, χαμόγελα. Υπόσχεσαι να ξαναβρεθείς μαζί τους.Ο προορισμός σας είναι κοινός. Άρα-σκέφτεσαι-θα ξαναβρεθούμε.Χαμογελάς. Ξεκίνησες μόνος και βρέθηκες με παρέα.Μεάλλους δεν ταιριάζεις καθόλου. Κανένα κοινό. Σε κοιτάνε αγριεμένοι και εχθρικοί κι εσύ ψάχνεις το γιατί. ''Αφού δεν έκανα κάτι'', σκέφτεσαι.Μεάλλους φαινομενικά ταιριάζεις, πιάνεις κουβέντα. Είναι τόσο θερμοί, τόσο φιλικοί. Χαίρεσαι. Χαμογελάς. Ενθουσιάζεσαι. Κι όμως...Κρύβουν το μαχαίρι στην τσέπη.Την κατάλληλη στιγμή θα στο καρφώσουν.......